IZOLACJA A SAMOPOCZUCIE PSYCHICZNE

Izolacja a samopoczucie psychiczne – co możesz zrobić dla siebie w tym trudnym czasie?

Gdy pewne grupy zawodowe, takie jak lekarze, pielęgniarki, ratownicy medyczni i farmaceuci oraz pracownicy sklepów spożywczych i innych punktów, które nadal pozostają otwarte uwijają się w pocie czoła, żeby ratować innych i umożliwić nam zapewnienie podstawowych potrzeb, reszta oddaliła się w stan dobrowolnej izolacji lub została poddana przymusowej kwarantannie. Z pewnością część z Was przyjęła ze spokojem perspektywę dłuższego czasu spędzonego w domu. Ci, którzy preferują działanie i znakomicie odnajdują się, żyjąc w szybkim tempie, mogą być nieco przerażeni. Rodzice, choć cieszą się na czas spędzony wspólnie z dziećmi, pod koniec dnia całkowicie opadają z sił i kończą im się pomysły na zajęcie czasu najmłodszym….I o ile początek tego czasu odizolowania może być całkiem przyjemny i znośny, o tyle już po kilku dniach możemy zacząć odczuwać spory dyskomfort.

Aby zminimalizować przykre konsekwencje, dobrze jest znać mechanizmy rządzące działaniem naszej psychiki.  Dzięki temu zmniejszymy/unikniemy nieprzyjemnych niespodzianek w postaci rozdrażnienia, niepokoju, spadku nastroju, narastających konfliktów itp. To, co warunkuje nasz dobrostan na co dzień, czyli wszelkie rutyny, schematy działania, właśnie zostało zachwiane.

Z godziny na godzinę nasze życie musiało ulec zmianie po to, byśmy mogli zadbać o wspólne dobro – zdrowie i życie. Konieczność zmiany charakteru pracy na zdalną, brak możliwości pozałatwiania typowych dla życia codziennego spraw, spędzenia czasu tak, jak lubimy i do czego jesteśmy przyzwyczajeni, a  dodatkowo wszechogarniające, niezbyt pozytywne informacje w mediach….to wszystko potęguje niepokój.

Co możesz zrobić?

1. Pamiętaj, że w sytuacji ograniczenia dopływu bodźców mogą pojawić się różne nieprzyjemne stany – rozdrażnienie, spadek nastroju. Jest to naturalne i opisane przez psychologów badających funkcjonowanie człowieka w stanie odizolowania.
2. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia wyżej opisanych stanów spróbuj zadbać o codzienne rutyny – wstawaj o podobnej porze, wykonuj codzienne obowiązki w podobny sposób, nie odkładając ich na później. To naturalne, że brak typowych dla Ciebie rutyn powoduje, że zaczynasz myśleć o tym, jak o stracie czegoś ważnego dla siebie. Spróbuj przekierować to myślenie na poszukiwanie pozytywnych aspektów tej sytuacji, „plusów”. Zawsze jest coś, co możesz zyskać.
3. Postaraj się, aby każdy z członków Twojej rodziny miał możliwość pobycia w oddaleniu – całodobowa obecność ze sobą wszystkich domowników po pewnym czasie może być męcząca. Po prostu. I nie jest to niczyja wina.
4. Zapewnij sobie i rodzinie kontakt z najbliższymi przez telefon, Skype’a. Pytajcie o ich sposoby na ten czas. Ważne jest, by nie zamykać się w przysłowiowych czterech ścianach, ale poznawać inne modele.
5. Słuchaj informacji o tym, co dzieje się „na zewnątrz” – wybieraj sprawdzone źródła informacji, nie aktualizuj ich na bieżąco, wystarczy, że raz dziennie lub w porach przez siebie wyznaczonych wysłuchasz/przeczytasz/obejrzysz wartościowy materiał informacyjny.
6. Zamiast stałego skupienia na lęku i niepokoju w obecnej sytuacji, przekieruj swoją uwagę na ludzi, wobec których możesz poczuć wdzięczność – pomyśl, poczuj, jak bardzo chciałbyś im za to podziękować.
7. Zawsze możesz skontaktować się ze specjalistą, poszukać wsparcia. Teraz, gdy kontakty „twarzą w twarz” są ograniczone, dostępne są konsultacje w formie online.

Powodzenia w tym trudnym czasie:)